przed 1914
Pierwsza wzmianka o Siedlcach i znajdującym się tu młynie pochodzi z roku 1400. W 1454 roku Kazimierz Jagiellończyk podarował wieś Gdańskowi. W 1462 została spalona przez krzyżaków. W 1537 roku teren Siedlec został przekazany gdańskiemu Domowi Ospy (Lazaretowi) przez Arnolda van Schellinge. Część wsi należała w tym czasie do gdańskich brygidek, które osiedlały tu tzw. partaczy (niezrzeszonych w cechach rzemieślników), co było przyczyną licznych sporów z Gdańskiem. Wjazdu do Gdańska od strony Siedlec strzegła brama miejska zwana Bramą Nowych Ogrodów lub Bramą Majorów, czasem również Bramą Siedlecką. Brama ta nie zachowała się, jednak o miejscu w którym stała świadczą: zmiana nazwy ulicy Nowe Ogrody/Kartuska oraz układ skrzyżowania.
1814−1945
Na początku XIX w., mimo bycia stolicą rejencji, Gdańsk nie rozwijał się w spodziewanej dla miasta pełniącego tak ważną rolę w państwie pruskim. Z drugiej jednak strony w 1814 miasto rozszerzyło swoje granice administracyjne, wśród włączonych wówczas terenów znalazła się wieś Siedlce. Teren wówczas włączony nie odpowiada jednak obecnej dzielnicy.
Pod koniec XIX w. na terenie obecnego parku (u zbiegu ulic Bema i Zakopiańskiej) przy wjeździe do Siedlec od strony Nowych Ogrodów znajdował się cmentarz świętej Barbary.
Na przełomie wieków XVIII w. i XIX w. na terenie Siedlec działa duża garbarnia należąca do Anglików Walkera i Gillinga. Garbarnia przestała istnieć po wojnach napoleońskich. Jej miejsce zajęły mniejsze zakłady.
W 1874 roku dołączono do Gdańska południową część Siedlec. W 1880 w 340 domach i 1325 gospodarstwach domowych mieszkało na Siedlcach 5830 osób. W 1886 roku zbudowano linię tramwajową z centrum Gdańska do Siedlec, powstała przy okazji również zajezdnia. 12 sierpnia 1896 na trasie tej jako jednej pierwszych ruszyły tramwaje elektryczne.
Przełom XIX w. i XX w. to okres w którym w Gdańsku nastąpiła reforma szkolnictwa i kościoła. Powstały wówczas, głównie w dzielnicach podmiejskich, ludowe komitety budowy szkół i kościołów. W 1892 roku powstał komitet budowy kościoła katolickiego na Siedlcach. Neogotycki gmach kościoła (obecnie pw. św. Franciszka z Asyżu) był budowany od 8 maja 1904 do 4 grudnia 1906. Wcześniej, w 1901 roku, powstał (przy skrzyżowaniu ul. Kartuskiej z ul. Kościelną) również neogotycki, ewangelicki kościół Zbawiciela (Heilandskirche). W 1902 roku powstała szkoła dla chłopców, obecnie w jej budynku znajduje się VIII liceum ogólnokształcące. W roku 1905 w Siedlcach mieszkało 9907 osób.
W pierwszych dwóch dekadach XX w. Siedlce stały się dzielnicą robotniczą. To spowodowało z jednej strony duży napływ ludności spoza Gdańska oraz szybki rozwój budownictwa mieszkaniowego, z drugiej jednak pogorszenie warunków mieszkaniowych oraz sanitarnych. Budowa nowych budynków robotniczych wokół zakładów przemysłowych spowodowała również niespójność dzielnic, które rozwijały się osobno i nie tworzyły zwartej tkanki miejskiej. Budowa nowych mieszkań nie nadążała za potrzebami, co powodowało wysokie czynsze. Dodatkowo budowa w pierwszej dekadzie XX w. głównie dużych wielopokojowych mieszkań spowodowała tworzenie się rodzin wielopokoleniowych. W drugiej dekadzie zwiększająca się liczba imigrantów spowodowała większy popyt na mieszkania małe jednoizbowe.
W 1908 w Gdańsku zaczęły powstawać ogródki działkowe. W 1914 na terenie Siedlec działo 112 ogródków (nieco więcej niż 30% działających na terenie miasta).
W 1914 roku dołączono do Gdańska Emaus, co spowodowało, że cała dzielnica Siedlce, według granic z 1992 roku, znalazła się w granicach Gdańska.
1945−1989
W wyniku działań wojennych, w szczególności podczas zdobywania Gdańska przez Armię Czerwoną znaczna część zabudowy Siedlec została zniszczona. Znacznemu uszkodzeniu uległ kościół Zbawiciela i został rozebrany po wojnie. W grudniu 1945 rozpoczęły się obserwacje meteorologiczne w Gdańsku-Siedlcach. W latach 1946−1948 odbudowano kościół katolicki. Kilkanaście lat po wojnie zaprzestano pochówków na cmentarzu przy ul. J. Bema. Z czasem teren, podobnie jak innych zlikwidowanych cmentarzy, został przeznaczony na park.
Zachowaną zabudowę dzielnicy w latach 50. uzupełniono o nowe budynki w charakterystycznych pierzejach wzdłuż ulicy Kartuskiej. W późniejszych latach wyprostowano również przebieg ulicy Kartuskiej, przebudowano linię tramwajową na dwutorową oraz skanalizowano płynący wzdłuż ulicy Potok Siedlecki.
1 lutego 1976 miał miejsce wybuch gazu na Siedlcach, w którym zginęło 17 osób.
30 lipca 1984 kościół św. Franciszka i zabudowania kościelne zostały wpisane do rejestru zabytków.
po 1989
W 2008 roku przy wjeździe do dzielnicy od strony Śródmieścia został zbudowany biurowiec Ka5, dwa lata później budynek biurowy zbudowano również przy pętli tramwajowej.
Na podstawie: https://pl.wikipedia.org/wiki/Siedlce_%28Gda%C5%84sk%29 z poprawkami.